شیعری حافزی حه‌قیقی

 

 

 

 

 

پێشه‌کی وه‌رگێڕ :

   هه‌ر له‌ ته‌مه‌نی لاویمه‌وه‌زیاده‌ له‌ هه‌موو دیوانی شاعیرانی دیکه‌ ئۆگریم به‌ دیوانی حافز گرتبوو. تام و خوێی شێعره‌کانی له‌گه‌ڵ شه‌وق و زه‌وقی هه‌ڕه‌تی لاویم ئاوێته‌ ببوون و شوێنیان خستبووه‌ سه‌ر هه‌ست و بیرم. شه‌و و رۆژ ورینگه‌م ده‌هات ده‌مخوێندنه‌وه‌. زۆرجار بۆ نیازێکی بمبا، ده‌مگرته‌وه‌ و ئاواتی دڵم لێ وه‌رده‌گرت. ئه‌وه‌نده‌م خوێندبۆوه‌ زۆربه‌یم له‌به‌ر بوو. جار جار تێهه‌ڵکێش و ته‌خمیسم ده‌کردن. به‌ڵام هۆی ئه‌وه‌ که‌ وا له‌ سه‌رده‌می پیریدا ده‌ستم داوه‌ته‌ وه‌رگێڕانی دیوانی حافز ئه‌مه‌ بوو که‌ له‌ لایه‌ن ناوه‌ندی بڵاوکردنه‌وه‌ی سه‌لاحه‌دینه‌وه‌ داوایان لێ کردم ده‌ غه‌زه‌ل له‌ دیوانی حافز وه‌رگێڕمه‌ سه‌ر کوردی تا له‌ کتێبی حافزی سی زمانه‌دا ره‌گه‌ڵ زمانه‌کانی دیکه‌ بکه‌وێ. ئه‌گه‌رچی ئه‌و کاره‌ زۆر له‌لام گرنگ و چه‌توون بوو، به‌ڵام دڵی ئه‌وان و دنه‌ی دۆستان و ئه‌وینی حافز ده‌ستیان دایه‌ ده‌ستی یه‌ک و به‌و پیری یه‌ له‌ به‌رابه‌ر دیوانی حافزدا رایان گرتم. به‌و پشت گه‌رمیانه‌وه‌ ملم له‌به‌ر ملی نا و ده‌ غه‌زه‌له‌که‌ی ویستی ئه‌وانم له‌ ماوه‌یه‌کی کورتدا وه‌رگێڕاوه‌ و له‌ چاپیاندا. ئیدی من به‌ ته‌ما نه‌بووم درێژه‌ به‌و کاره‌ بده‌م. که‌چی دیتم مه‌سه‌لی کورد وه‌دی هات که‌ ده‌ڵێ :    

به‌   کورد   بده‌ی پیازێ      دوان دوانت لێ ده‌خوازێ

   دۆست و ناسیاو ئه‌وانه‌ی وه‌رگێڕاوه‌کانیان دیبوو هه‌ڵه‌سوونیان هێناوه‌ و داوایان کرد درێژه‌ی پێ بده‌م. منیش که‌ زاتم شکابوو و ره‌واڵی کاره‌که‌م هاتبووه‌ ده‌ستی، ئه‌و جاریش تێهه‌ڵچوومه‌وه‌ و تا ئێسته‌ ئه‌و سه‌د غه‌زه‌له‌م وه‌رگێڕاوه‌ته‌وه‌. ده‌ڵێم جارێ هه‌تا کۆچی دواییم نه‌کردووه‌ ئه‌وه‌ی چاپ بکه‌م و پێشکه‌شی ئه‌ویندارانی کوردی حافزی نه‌مری بکه‌م، له‌پاشان ورده‌ ورده‌ خه‌ریکی ئه‌وانی دیکه‌ ببم و به‌ یاریی خوا و مۆڵه‌تی ئه‌جه‌ل به‌ ئاکامی بگه‌یه‌نم. پێویسته‌ بوترێ ته‌رجه‌مه‌که‌ زۆر موته‌عه‌هیدانه‌ و به‌رپرسانه‌یه‌، واتا به‌و په‌ڕی ئه‌مانه‌ته‌وه‌ ئه‌و کاره‌م کردووه‌ و له‌خۆمه‌وه‌ شتم لێ که‌م یا زیاد نه‌کردووه‌ و شه‌رحیشم نه‌کردووه‌. له‌ شه‌رحی سوودی که‌ڵکم وه‌رگرتووه‌ و ره‌واڵه‌تی شێعره‌که‌م هه‌ر له‌سه‌ر کێشی عه‌رووزی خۆی کردوه‌ به‌ کوردی و ده‌ستم له‌ ناوه‌ڕۆک نه‌داوه‌. به‌و مانایه‌ که‌ مه‌به‌ستی حافز له‌ شێعره‌ فارسی یه‌ که‌یدا چ بووه‌ بێ که‌م و کۆڕی له‌ ته‌رجه‌مه‌که‌شیدا به‌دی ده‌کرێ. هیوادارم دیارییه‌کی به‌نرخم پێشکه‌شی ئه‌وینداران و لایه‌نگرانی شێعر و ئه‌ده‌بی وڵاته‌که‌م کردبێ.

"بۆکان 20ی بانه‌مه‌ڕی 1370 ی هه‌تاوی :   عه‌بباس حه‌قیقی"

 

الایا ایهاالساقی ادر كاسا و ناولها

هۆنراوه‌ی (1)

اگر آن ترك شیرازی به‌ دست ارد دل ما را

هۆنراوه‌ی (2)

دل میرود زدستم صاحبدلان خدارا هۆنراوه‌ی (3)
دوش از مسجد سوی میخانه‌ آمد پیر ما هۆنراوه‌ی (4)
آن ترك پریچهره‌ كه‌ دوش از بر ما رفت هۆنراوه‌ی (5)
ای نسیم سحر آرامگه ‌یار كجاست هۆنراوه‌ی (6)
المنة لله‌ كه‌ در میكده‌ باز است هۆنراوه‌ی (7)
بلبلی برگ گلی خوشرنگ در منقار داشت هۆنراوه‌ی (8)
باغ مرا چه‌ حاجت سرو و صنوبر است هۆنراوه‌ی (9)
حسنت به‌ اتفاق ملاحت جهان گرفت هۆنراوه‌ی (10)
خم زلف تو دام كفر و دین است هۆنراوه‌ی (11)
خمی كه‌ ابروی شوخ تو در كمان انداخت هۆنراوه‌ی (12)
دردیر مغان آمد یارم قدحی در دست هۆنراوه‌ی (13)
دل سراپرده‌ محبت اوست هۆنراوه‌ی (14)
روزگاریست كه‌ سودای بتان دین من است هۆنراوه‌ی (15)
روضه‌‌خلد برین خلوت درویشان است هۆنراوه‌ی (16)
زلف آشفته‌ و خوی كرده‌ و خندان لب و مست هۆنراوه‌ی (17)
شكفته‌شد گل حمرا و گشت بلبل مست هۆنراوه‌ی (18)
صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است هۆنراوه‌ی (19)
صوفیا ز پرتو می راز نهانی دانست هۆنراوه‌ی (20)
کنون که‌ می دمد از بوستان نسیم بهشت هۆنراوه‌ی (21)
گل دربرومی درکف و معشوقه‌ به‌ کام است هۆنراوه‌ی (22)
مدتی شد کاتش سودای او در جان ماست هۆنراوه‌ی (23)
مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست هۆنراوه‌ی (24)
میر من خوشمیروی کاندر سر و پا میرمت هۆنراوه‌ی (25)
سزد که‌ از همه‌دلبران ستانی باج هۆنراوه‌ی (26)
آن یار کزو منزل ما جای پری بود هۆنراوه‌ی (27)
آنان که‌ خاك را به‌ نظر کیمیا کنند هۆنراوه‌ی (28)
آنکه‌ رخسار ترا رنگ گل و نسرین داد هۆنراوه‌ی (29)
اگر به‌ باده‌ مشکین دلم کشد شاید هۆنراوه‌ی (30)
بتی دارم که‌ گرد گل ز سنبل سایبان دارد هۆنراوه‌ی (31)
ترسم که‌ اشک در غم ما پرده‌در شود هۆنراوه‌ی (32)
برسر آنم که‌ گر زدست بر آید هۆنراوه‌ی (33)
بود آیا که‌ در میکده‌ ها بگشایند هۆنراوه‌ی (34)
پیرانه‌ سرم عشق جوانی به‌ سر افتاد هۆنراوه‌ی (35)
پیش از اینت بیش از این اندیشه‌ عشاق بود هۆنراوه‌ی (36)
دانی که‌ چنگ و عود چه‌ تقریر می کنند هۆنراوه‌ی (37)
در نمازم خم ابروی تو در یاد امد هۆنراوه‌ی (38)
دوش در حلقه‌ ما قصه گیسوی تو بود هۆنراوه‌ی (39)
سرو چمان من چرا میل چمن نمی کند هۆنراوه‌ی (40)
دوش وقت سحر از غصه‌ نجاتم دادند هۆنراوه‌ی (41)
دوش دیدم که‌ ملایک در میخانه‌ زدند هۆنراوه‌ی (42)
سالها دل طلب جام جم از ما می کرد هۆنراوه‌ی (43)
دل ازمن برد و روی ازمن نهان کرد هۆنراوه‌ی (44)
سحرم دولت بیدار به‌ بالین آمد هۆنراوه‌ی (45)
عکس روی تو که‌ در آینه‌ جام افتاد هۆنراوه‌ی (46)
غلام نرگس مست تو تاجدارانند هۆنراوه‌ی (47)
گر من از باغ تو یك میوه‌ بچینم چه‌ شود هۆنراوه‌ی (48)
مژده‌ ای دل که‌ مسیحا نفسی می آید هۆنراوه‌ی (49)
نسبت رویت اگر با ماه و پروین کرده‌اند هۆنراوه‌ی (50)
نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد هۆنراوه‌ی (51)
واعظان کاین جلوه‌ در محراب و منبر می کنند هۆنراوه‌ی (52)
هرکه‌ شد محرم دل در حرم یار بماند هۆنراوه‌ی (53)
یادباد آنکه‌ سر کوی توام منزل بود هۆنراوه‌ی (54)
یارم چو قدح به‌ دست گیرد هۆنراوه‌ی (55)
یاری اندر کس نمی بینیم یاران را چه‌ شد هۆنراوه‌ی (56)
الا ای طوطی گویای اسرار هۆنراوه‌ی (57)
نصیحتی کنمت بشنو و بهانه‌ مگیر هۆنراوه‌ی (58)
خیز و در کاسه‌ زر آب طربناک انداز هۆنراوه‌ی (59)
یوسف گم گشته‌ باز آید به‌ کنعان غم مخور هۆنراوه‌ی (60)
دلا رفیق سفر بخت نیکخواهت بس هۆنراوه‌ی (61)
چو برشکست صبا زلف عنبرافشانش هۆنراوه‌ی (62)
خوشا شیراز و وضع بی مـثالش هۆنراوه‌ی (63)
شراب تلخ می خواهم که‌ مردافکن بود زورش هۆنراوه‌ی (64)
فکر بلبل همه‌ آنست که‌ گل شد یارش هۆنراوه‌ی (65)
ای رخت چون خلد و لعلت سلسبیل هۆنراوه‌ی (66)
اگر برخیزد از دستم که‌ با دلدار بنشینم هۆنراوه‌ی (67)
این چه‌شوری است که‌ در دور قمر می بینم  هۆنراوه‌ی (68)
به‌ مژگان سیه‌ کردی هزاران رخنه‌ در دینم هۆنراوه‌ی (69)
به‌ تیغم گرکشد دستش نگیرم هۆنراوه‌ی (70)
بی تو ای سرو روان باگل و گلشن چه‌کنم هۆنراوه‌ی (71)
بیا تاگل برافشانیم و می در ساغر اندازیم هۆنراوه‌ی (72)
حاشا که‌ من به‌ موسم گل ترك می کنم هۆنراوه‌ی (73)
حجاب چهره‌ جان می شود غبار تنم  هۆنراوه‌ی (74)
خرم آنروز کزین منزل ویران بروم هۆنراوه‌ی (75)
در خرابات مغان نور خدا می بینم هۆنراوه‌ی (76)
دوستان وقت گل آن به‌ که‌ به‌عشرت کوشیم هۆنراوه‌ی (77)
سالها پیروی مذهب رندان کردم هۆنراوه‌ی (78)
فاش می گویم و از گفته‌ خود دلشادم هۆنراوه‌ی (79)
مزن بر دل ز نوک غمزه‌ تیرم  هۆنراوه‌ی (80)
من دوستدار روی خوش و موی دلکشم هۆنراوه‌ی (81)
من نه‌ آن رندم که‌ ترک شاهد و ساغر کنم هۆنراوه‌ی (82)
نماز شام غریبان چو گریه‌ آغازم هۆنراوه‌ی (83)
ای خسرو خوبان نظری سوی گدا کن هۆنراوه‌ی (84)
گرشوم خاک رهش دامن بیفشاند زمن هۆنراوه‌ی (85)
دانی کە چیست دولت دیدار یار دیدن هۆنراوه‌ی (86)
زدر درآ و شبستان ما منور کن هۆنراوه‌ی (87)
تاب بنفشە میدهد طرە مشکسای تو هۆنراوه‌ی (88)
سحرگاهان کە مخمور شبانە هۆنراوه‌ی (89)
ای کەدر کشتن ما هیچ مدارا نکنی هۆنراوه‌ی (90)
بە صوت بلبل و قومری اگر ننوشی می هۆنراوه‌ی (91)
درهمە دیر مغان نیست چومن شیدایی هۆنراوه‌ی (92)
زکوی یار میآید نسیم باد نوروزی هۆنراوه‌ی (93)
ساقی بیا کە شد قدح لالە پر زمی هۆنراوه‌ی (94)
سحر با باد می گفتم حدیث آرزومندی هۆنراوه‌ی (95)
سینە مالامال درد است ای دریغا مرهمی هۆنراوه‌ی (96)
لبش می بوسم و در می کشم می هۆنراوه‌ی (97)
نوبهار است درآن کوش کە خوشدل باشی هۆنراوه‌ی (98)