دیوانی نوێی شیعره‌کانی سه‌ید کامیل ئیمامی (ئاوات)
نووسین و ئاماده‌کردنی: ئه‌نوه‌ر سوڵتانی
شیعری ژمارە ٢١٦
کەوی کوڵیو
|
دووچاوی مەستتە کێشاویانە ناز لە یەک[1] عەجەب، نییانە دوو بەدمەست ئیحتیراز لەیەک! کە خەوتی، تێک ئەڕژێ لەشکری موژەت تێکڕا، هەڵێنە چاو و جیاکە سپاهی ناز لەیەک[2] لە بەینی ئەبرۆ و چاوت بە موو دەکەن فەرقێ بەڵا و فیتنە نیانەچ ئیمتیاز لە یەک![3] کەسێ حیکایەتی زارت لەکن کەسێ ناڵێ چ ڕەمز و نیکتەیە پۆشیویە ئەهلی ڕاز لەیەک؟[4] دڵم کەوێکی کوڵێوە بە دەس دوو زوڵفی تۆ پەرۆش و عاجز و قەڵسن دوو شاهباز لە یەک ئەتۆ کە ماچی دوو لێوت دەوێ، "ئیمامی"ش ڕۆح، عەجایبە کە نەبووین ئێستە بێ نیاز لەیەک! دێی جەمیان، ١٣٢٩ ی هەتاوی (لاپەڕە ٢٧ ی چاپی ئەنیسی. لە چاپی جەعفەردا نەهاتووە) _______________________________________ شیعرەکە لەبەر هەر هۆیەک، لە دیوانی چاپی جەعفەردا نابینرێت. شیعرێکی بە تام و تەنز ئامێزە. عینوانی شیعرەکە کەوی کوڵیوە، کە لە فەردی پێنجەم وەرگیراوە. وەرگێڕاوی غەزەلێکی شاعیری ئێرانی "شاطر عباس صبوحی" (١٢٧٥ تا ١٣١٥ ی کۆچی)یە. لە خوارەوەتردا سەرجەم شیعرە فارسییەکە دەهێنمەوە کە لە ماڵپەڕی "گنجور" م وەرگرتووە. لەوێ، عینوانی شیعرەکە "پردەهای راز" ڕاگەیێنراوە کە لە فەردی چوارەمی غەزەلە فارسییەکە وەرگیراوە. وەک دەبینین، ئاوات تەرجەمەیەکی دێڕ بەدێڕ و واتا بە واتا و وەستایانەی ٦ لە ١٠ فەردی غەزەلەکەی خستۆتە بەر دەستی خوێنەری کورد بەڵام چواریانی تەرجەمە نەکردووە. میسراعی دووهەمی هەموو فەردەکان دەگەڕێنەوە بۆ سەر میسراعی یەکەمیان. لە یەک: لەیەکتر. ڕەدیفی شیعرەکەیە. ڕەدیفی شیعرە فارسییەکەش "از هم" ە. هەردوکیان یەک واتایان هەیە. ئیحتیراز: دووری؛ عەرەبییە. سپاه: لەشکر موژە: برژۆڵ بە موو دەکەن فەرقێ: جیاوازییان کەمە. ئەبرۆ و چاو لە لایەک و بەڵا و فیتنە لەلایەکیتر لەف و نەشریان پێ دروست کراوە، کە زیاتر وێدەچێ لەف و نەشری موڕەتتەب بێت. ئیمتیاز: سەر بوون، جیاواز بوون لەکن: لەلای ئەهلی ڕاز: ئەوانەی وا ڕاز و نهێنی دەپارێزن و لای خەڵک نایدرکێنن نیکتە: نوکتە، قسەی نەستەق کەوی کوڵیو: کەو بە زیندوویی بێ ئازار و فەقیرە، جا ئەگەر بکوڵێت چ دەسەڵاتێکی هەیە! پەرۆش بوون: بە تەنگی شتێکەوە بوون قەڵس: ناڕازی، تووڕە شاهباز: فارسییە و کوردییەکەی شابازە کە هەنبانە بۆرینە بە "بازی سپی" واتا کردۆتەوە. فەرهەنگی فارسیی موعینیش هەر شاهباز بە ڕەنگ لە بازەکانی تر جیادەکاتەوە بەڵام لەگەڵ سپی، ڕەنگی دیکەشی بۆ دێنێتەوە. ***** ئەوەش دەقی شیعرە فارسییەکەی شاتر عەبباس سەبووحی: "دو چشم مست تو خوش می‌کشند ناز از هم
نمی‌کنند دو بد مست، احتراز از هم
شدی به خواب و به هم ریخت خیل مژگانت
گشای چشم و جدا کن سپاه ناز ازهم
میان ابرو و چشم تو فرق نتوان داد بلا و فتنه ندارند امتیاز از هم کس از زبان تو با ما سخن نمی‌گوید چه نکته‌ایست که پوشند اهل راز از هم شب فراق تو بگسیخت در کف مطرب ز سوز سینهٔ من، پرده های ساز از هم بەباغ، سرو و صنوبر چو قامتت دیدند خجل شدند ز پستی، دو سر فراز از هم پری رخان چو گرفتار و درهمم خواهند گره زنند به زلف و کنند باز از هم تو در نماز جماعت مرو که می‌ترسم کُشی امام و بپاشی صف نماز از هم دلم به زلف تو، مانند صعوه می‌ماند که اش به خشم بگیرند دو شاهباز از هم تو بوسه از دو لبت دادی و صبوحی جان به هیچ وجه، نگشتیم بی‌نیاز از هم" [1] لە دەقەکەدا هاتووە: ناز لەلەیەک کە دیارە هەڵەی تایپە. [2] لە دەقەکەدا وەک ڤییا نووسراوە [3] لە دەقەکەدا هاتووە: بەڵاوو فیتنە نییانە... [4] کێشی میسراعەکە هەندێک لەنگە.
|